Ballroom

Je stapt een grote vrachtwagen binnen en ontdekt een nieuwe wereld van beton. Iemand gooit een bal. Die botst. Dan nog één. Alles begint te stuiteren. De muren, de muziek, het lijf. Ballen vliegen door de lucht, over de vloer, door de ruimte. Soms wild, soms stil. In Ballroom bouwt één man met ballen een hele wereld van geluid en beweging. Let goed op: ook wat misgaat is spannend. En soms… wordt het juist dan magisch.

Soms begint een dag als een Baaldag. Of een Dwaaldag. Misschien zelfs een IkWilNietDag.

Dan is er iemand die doet wat moet. Elke dag dezelfde ballen, dezelfde bak. Steeds weer. Zonder te weten waarom. Tot er iets verandert. Een kleine tik. Een andere richting. Een muur die terugduwt.

In Ballroom zie je hoe eentonigheid verandert in dans. Hoe de zwaarte van herhaling omslaat in iets lichts. Iets dat zweeft, botst, draait en verdwijnt om ergens anders weer op te duiken.

De ballen vliegen. Niet zomaar. Ze bewegen in bochten die niemand zag aankomen. Ze stuiteren tegen beton, rollen over vlakken, worden even lucht en dan weer steen.

In een omgebouwde vrachtwagen bouwde kunstenaar Lodewijk Heylen een wereld van beton, waarin niets vanzelf spreekt. Daarbinnen beweegt jongleur Stijn Grupping alsof hij de regels van de ruimte zelf herschrijft. Soms lijkt het alsof de ballen hem volgen. Soms alsof ze hem willen testen. En achter elk stuiteren schuilt iets groters.

De muziek komt niet van een cd. Jochem Baelus en Frederik Meulyzer spelen live muziek. Klanken die klinken als stof, als adem, als dromen waar je net niet bij kunt. Samen met de bewegingen van Stijn ontstaat iets wat je niet in woorden kunt vatten.